Vangnet met veerkracht

Samenvatting en conclusie

Gemeenten doen er steeds meer aan om te voorkomen dat mensen langdurig in de bijstand raken. Zij passen daarbij een groot aantal gevarieerde maatregelen en instrumenten toe. Gemeenten geven hun preventiebeleid vorm door bijvoorbeeld cliënten meteen een werkstage of parttime dienstverband aan te bieden ("work first"), gecombineerd met verplichte sollicitatieactiviteiten. Daarnaast hebben gemeenten de controles van bijstandgerechtigden geïntensiveerd en bevorderen zij actief de uitstroom uit de bijstand. Zo wordt het huidige bestand van bijstandscliënten doorgelicht op eventuele reïntegratiemogelijkheden. Gemeenten stellen ook steeds meer eisen aan reïntegratiebedrijven, met als doel dat cliënten daadwerkelijk regulier inkomsten uit arbeid gaan verwerven. Vaak is echter onduidelijk wat de resultaten van de specifieke beleidsinstrumenten zijn. Ook is het lokale beleid nog altijd overwegend aanbodgericht (op de situatie en mogelijkheden van de bijstandscliënt) en speelt het beperkt in op wensen van de potentiële werkgevers van bijstandsgerechtigden. Hoewel gemeenten hun preventiebeleid zelfstandig vaststellen, blijkt dat zij zich voor een belangrijk deel nog baseren op landelijke richtlijnen. De verwachting is dat door de recent ingevoerde WWB (2004) en de nieuw Gemeentewet (2002) gemeenten steeds meer eigen keuzes gaan maken. De WWB is daarbij voor gemeenten, nu zij zelf de financiële consequenties moeten dragen, een extra stimulans om reïntegratiebedrijven meer op hun resultaten af te rekenen. In de rapportage komen ook de poortwachtersfunctie van het CWI en de effectiviteit van de (wederzijdse) informatievoorziening aan de orde. Bron: Bibliotheek SZW