Uit de bakken, aan de bak

Samenvatting en conclusie

In het kader van de Wet Werk en Bijstand (WWB) ontvangen gemeenten twee budgetten. Met het inkomensdeel betalen gemeenten de bijstandsuitkeringen. Het werkdeel kunnen gemeenten gebruiken om bijstandsgerechtigden te reïntegreren. De middelen van het werkdeel worden vanaf 2006 via een verdeelmodel over de gemeenten verdeeld op grond van het aantal bijstandsgerechtigden dat een gemeente heeft. Om te corrigeren voor een verschil in moeilijkheid om de gemeentelijke doelgroep te begeleiden naar werk zijn daarnaast kenmerken van de lokale arbeidsmarkt opgenomen in het verdeelmodel. Dit rapport beantwoordt twee onderzoeksvragen: Compenseert het verdeelmodel in voldoende mate voor een verschil in samenstelling van de gemeentelijke bijstandspopulatie? Is de arbeidsmarkt op een evenwichtige manier in het verdeelmodel opgenomen? Het huidige verdeelmodel verdeelt op basis van het aantal bijstandsgerechtigden, gecorrigeerd voor de arbeidsmarkt en, impliciet, gemeenteomvang/bijstandsdichtheid. De samenstelling van de gemeentelijke bijstandspopulatie is niet expliciet in het huidige model opgenomen. Het is niet zo dat gemeenten met veel bijstandsgerechtigden met belemmeringen voor de arbeidsinschakeling meer middelen krijgen dan gemeenten met weinig bijstandsgerechtigden met de onderzochte problemen. De onderzoekers constateren dat er verschillende redenen zijn waarom het niet nodig is om expliciet voor bepaalde groepen in het verdeelmodel te compenseren. Het is bijvoorbeeld denkbaar dat re-integratie van specifieke groepen niet duurder is dan re-integratie van een gemiddelde bijstandsgerechtigde, al dan niet doordat er andere middelen beschikbaar zijn. Ook is het mogelijk dat de lastige groepen gelijk over gemeenten zijn verdeeld, waardoor compensatie niet nodig is. Bron: Bibliotheek SZW