Maatwerk in de uitvoering van de WWB

Onderzoeksdoel en vraagstelling

In hoeverre leidt uitvoering van de WWB door gemeenten tot uitstroom van bijstandsgerichtigden die al langere tijd een uitkeirng hebben (zittend bestand)?

Samenvatting en conclusie

De inspectie heeft onderzocht welk beleid gemeenten hebben ontwikkeld en welke activiteiten zij ondernemen om mensen die al lang in de bijstand zitten, te re-integreren. Gekeken is naar bijstandsgerechtigden die al voor de invoering van de Wet werk en bijstand (WWB) in de bijstand zaten. Met een aandeel van zestig procent is dit een substantieel deel van de totale populatie. Uit het onderzoek blijkt onder meer dat gemeenten vooral aandacht besteden aan het activeren van nieuwe bijstandsaanvragers en jongeren. De meeste van de onderzochte gemeenten komen daardoor in beperkte mate toe aan begeleiding van mensen die langdurig in de bijstand zitten. Gemeenten voeren op individuele basis gesprekken met deze cliënten. De individuele benadering is naar de mening van de inspectie een belangrijke voorwaarde voor maatwerk. De Wet werk en bijstand (WWB) biedt gemeenten grote ruimte om een eigen beleid te ontwikkelen. Dit schept mogelijkheden voor maatgerichte activering naar werk. Een kenmerk van de populatie in de WWB is dat een groot aantal cliënten zeer ver van de arbeidsmarkt staat. De inspectie heeft bij een aantal gemeenten onderzocht op welke wijze zij beleid ten uitvoer brengen gericht op activering van cliënten. Geconcludeerd wordt dat de inzet van de gemeenten om bijstandsgerechtigden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt weer geschikt te krijgen goed is. De resultaten zijn echter beperkt. Het overgrote deel van deze groep bijstandsgerechtigden heeft na afloop van een traject voor sociale activering nog steeds een slechte kans om werk te vinden. Wel scoort ongeveer de Bron: Bibliotheek SZW