De langdurigheidstoeslag gedecentraliseerd

Onderzoeksdoel en vraagstelling

Op basis van een vraag van de staatssecretaris heeft IWI onderzocht op welke wijze gemeenten de per 1 januari 2009 gedecentraliseerde langdurigheidstoeslag hebben vorm gegeven.

Samenvatting en conclusie

Per 1 januari 2009 is de langdurigheidstoeslag ex artikel 36 Wet werk en bijstand (WWB) gedecentraliseerd aan de gemeenten. Het huidige artikel 36 WWB - dat niet langer de strikte voorwaarden van de regeling van vóór 2009 kent - verplicht de gemeenten om een langdurigheidstoeslag te verstrekken aan personen als zij langdurig op een laag inkomen zijn aangewezen, geen in aanmerking te nemen vermogen en geen uitzicht op inkomensverbetering hebben. Daartoe moeten gemeenten in een verordening regels stellen ten aanzien van de hoogte van de toeslag en invulling geven aan de begrippen "langdurig" en "laag" inkomen. Dit rapport bevat de resultaten van een onderzoek van de IWI naar de wijze waarop de gedecentraliseerde langdurigheidstoeslag in de praktijk wordt vormgegeven, zonder de gemeenten hierbij extra te belasten. Uit de studie blijkt dat alle gemeenten hebben voldaan aan de verplichting om een verordening op te stellen, waarin regels zijn opgenomen over de hoogte van de langdurigheidstoeslag en invulling wordt gegeven aan de begrippen langdurig en laag inkomen. Ook laat de studie zien dat gemeenten er nadrukkelijk naar streven het instrument langdurigheidstoeslag op zodanige wijze in te zetten dat enerzijds armoedevaleffecten zoveel mogelijk worden voorkómen en anderzijds participatie zo min mogelijk wordt belemmerd. Bron: Bibliotheek SZW.