Gemeentelijk beleid voor jongeren met een WWB-uitkering

Samenvatting en conclusie

Door middel van de beleidsinventarisatie heeft de Inspectie onderzocht in hoeverre gemeenten specifiek beleid hanteren voor jongeren en hoe dat eruitziet, in hoeverre dat beleid vertaald is in werkinstructies en in hoeverre het gemeentelijk beleid in lijn is met de regionale plannen van aanpak jeugdwerkloosheid. Het gemeentelijk beleid is op een aantal manieren onderzocht. De kern van deze nota van bevindingen is gebaseerd op een enquête onder de beleidsmedewerkers van de gemeenten. Daarnaast zijn er gemeentelijke werkinstructies voor het eerste contact, het opstellen van plan van aanpak en scholingsplicht bestudeerd. Uit het onderzoek blijkt dat tweederde van de gemeenten een specifiek beleid gericht op jongeren heeft. Daarmee wordt 80% van de jongeren met een WWB-uitkering bereikt. Het jongerenbeleid richt zich veelal op de scholingsplicht of op speciale vormen van begeleiding. Uit het onderzoek blijkt dat tweederde van de gemeenten een specifiek beleid gericht op jongeren heeft. Daarmee wordt 80% van de jongeren met een WWB-uitkering bereikt. Het jongerenbeleid richt zich veelal op de scholingsplicht of op speciale vormen van begeleiding. In relatie tot het aspect ‘samenwerking’ is gekeken naar het bestaan en het gebruik van jongeren- en leerwerkloketten. Ruim de helft van de gemeenten maakt gebruik van een jongerenloket. Minder dan de helft van de gemeenten heeft een werkinstructie voor het eerste contact. Instructies voor plan van aanpak en scholingsplicht komen minder vaak voor (minder dan een derde van de gemeenten). De meeste gemeenten (85%) geven aan dat de arbeidsmarktregio waartoe ze behoren een regionaal actieplan jeugdwerkloosheid heeft opgesteld.